Miastonauci

Praca będąca okładką książki powstała jako pierwsza. Jej najbardziej charakterystycznym elementem jest drogowskaz dokładnie obwieszony strzałkami, które w całej książce podkreślają atmosferę poszukiwań.

Wielkomiejska scena przedstawiająca spektakularne, bardzo wysokie kamienice. Jest to pierwsza strona opowieści, na której poznajemy bohaterów i od której rozpoczynają się wszystkie wątki. Warto zwrócić uwagę na koty niosące kartkę papieru.

Kolaż miejskich scen inspirowanych architekturą Warszawy, Krakowa, Gdańska oraz Szczecina. Na pierwszym planie znajdziemy typowe warszawskie staromiejskie kamienice, dalej budynki z krakowskiego rynku. Potężna ceglana dominanta to gdańska bazylika Mariacka. Nasi bohaterowie są dalej w akcji: koty składają swoją kartkę, jeżyk oddaje żołądź wiewiórce. Pan z kwiatkiem wymienia się z kompozytorem i dostaje wazon a dziewczyna w czerwonej sukience jedzie na słoniu.

Warszawskie budynki unoszące się wśród obłoków na zielonych wyspach. Oprócz wieży mostu Poniatowskiego, na pracy znalazł się szczyt wieży kościoła Św. Anny oraz kaplica kościoła Św. Zbawiciela. Chłopiec i pingwin zagadują żyrafę. Pan z kwiatkiem rozmawia o roślinach z telefonem. 

Gwarne życie na dachach XIX wiecznego, fantastycznego miasta. Wśród warszawskich budynków znalazła się na przykład kamienica Wedla z narożnika ulic Szpitalnej i Górskiego. W tym otoczeniu wiewiórka gubi orzech! Kompozytor gra swoje kompozycje na pianinie a koty dalej pracują nad swoją kartką papieru.

Praca pokazuje warszawskie kamienice uniesione na smukłych nogach nad zielonymi wzgórzami według idei miast łąk. Na drugim planie widać typowe, kolorowe kamieniczki polskich miasteczek, z których wyrastają charakterystyczne dominanty Torunia oraz Lublina. Wiewiórka szuka zgubiony żołądź obok, którego ląduje pan z walizką. W tym czasie bohater z kropelką nalewa wodę do wazonu pana z kwiatkiem.  

Wieże polskich miast. Odnajdziemy tu dominanty takich miast jak: Wrocław, Poznań, Gdańsk, Kraków i Warszawa. Koty wreszcie wzbijają się w niebo w swoim samolocie! 

Finałowa scena, gdzie główni bohaterowie odjeżdżają w kierunku zachodzącego słońca. Wiewiórka odnajduje swój żołądź, pan z kwiatkiem wręcza kwiaty dziewczętom a kompozytor gra na pianinie z pingwinami. Na ostatniej stronie książki pojawiają się dwa charakterystyczne obiekty z przeszłości. Po nieistniejącym już warszawskim wiadukcie Pancera przejeżdża aerodynamiczna lokomotywa wysokich prędkości PM36, wyróżniona na Wystawie Techniki w Paryżu w roku 1937.

Na akwareli stanowiącej tylną okładkę książki dominuje wieża mostu Poniatowskiego, w tle widać wysokościowce warszawskiego centrum. Odnajdziemy tu wszystkich głównych bohaterów występujących na stronach opowieści.